Abstrakt

Quid essent leges sine moribus?
W niniejszym artykule analizie poddano tworzenie i stosowanie kodeksów dobrych praktyk jako instrumentu służącemu ochronie słusznych interesów kosumenta będącego podmiotem stosunku ubezpieczenia. Nadanie znaczenia i zapewnienie prawnej ochrony kodeksom dobrych praktyk jest jednym z nowatorskich rozwiązań, przynajmniej z perspektywy polskiej legislacji, które wprowadza dyrektywa 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 11.5.2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk hand­lowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniająca dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (tzw. Dyrektywa o Nieuczciwych Praktykach Handlowych). Ponieważ również w realiach polskiego rynku ubezpieczeń pojawiają się coraz to nowe kodeksy dobrych praktyk, przeanalizowane zostało pojęcie kodeksu dobrych praktyk występujące na gruncie ustawy implementującej dyrektywę 2005/29 do polskiego porządku prawnego. Celem artykułu jest także analiza potencjalnych problemów i zagrożeń wyłaniających się dla podmiotów stosujących takie kodeksy (ubezpieczyciele, agenci i brokerzy ubezpieczeniowi) na gruncie ustawy z 23.3.2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym.