Abstrakt

Kwestia mocy dowodowej „opinii prywatnej” oraz zakresu możliwości jej wykorzystania w procesie karnym od wielu lat jest przedmiotem polemik i sporów w gronie teoretyków i praktyków. Podstawą trwającego dyskursu są wątpliwości i zastrzeżenia, które pojawiły się i pozostały nierozstrzygnięte w tej materii, ale także asekuracyjna postawa ustawodawcy, który przez dłuższy czas nie chciał zdecydować się na prawne zadekretowanie dopuszczalności wykorzystania „opinii prywatnej” w postępowaniu karnym. Sytuacja zmieniła się diametralnie wraz z uchwaleniem ustawy z 27.9.2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, gdyż w tej ustawie dowody prywatne objęto legitymizacją i uznano ich moc dowodową w zdecydowanie szerszym zakresie, niż to przedtem miało miejsce. Wejście w życie tak zakrojonych zmian (1.7.2015 r.) bez wątpienia uzasadnia skierowanie rozważań w stronę tytułowej tematyki. Warto bowiem bliżej przyjrzeć się nowym uregulowaniom, aby zastanowić się, jakie są perspektywy i realne szanse w zakresie dowodowego wykorzystania „opinii prywatnej” w ramach procedury karnej.