Abstrakt

Zagadnienie ustalania wysokości zadośćuczynienia za krzywdę doznaną wskutek naruszenia dóbr osobistych, zwłaszcza uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia człowieka (art. 444 w zw. z art. 445 KC), jest bardzo istotne dla praktyki stosowania prawa. Przyjmowane bowiem w tej materii tendencje orzecznicze oddziałują na określenie zakresu odpowiedzialności w sprawach sądowych o dużej społecznej doniosłości: dotyczących naprawienia szkód na osobie będących wynikiem wypadków komunikacyjnych, innych zdarzeń losowych lub interwencji medycznych. Zasądzanie w nich nierzadko bardzo wysokich kwot zadośćuczynienia inspiruje do formułowania podstawowego, kierowanego pod adresem prawników pytania, dlaczego w danym przypadku sąd za „odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia” uznał właśnie dziesięć tysięcy, sto tysięcy albo milion złotych.