Abstrakt

Niniejsze rozważania koncentrują się na kwestii ograniczeń w prowadzeniu reklamy i promocji gier hazardowych, wskazując gry objęte zakazami, oraz analizując powody, dla których ustawa hazardowa dopuszcza reklamę w przypadku niektórych form aktywności hazardowej. Prowadzone wywody oparte zostały na obowiązujących przepisach krajowych w tym z ustawy o grach hazardowych i Kodeksu karnego skarbowego, przy uwzględnieniu orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Badania wykazały, że podział na gry objęte zakazami reklamy oraz gry wyłączone spod tych zakazów, jest wynikiem zróżnicowania gier, wśród których można wyodrębnić gry o większym i mniejszym stopniu zagrożenia uzależnieniem (hazard „twardy” i „miękki”). Ponieważ jednak to zróżnicowanie nie jest wystarczająco wyraziste na gruncie polskich przepisów, autor opracowania postuluje o modyfikację ustawy hazardowej poprzez normatywne zdefiniowanie gier „twardych” i „miękkich”, a jako kryteria wyodrębnienia proponuje przyjąć cechy gry, miejsce organizowania gier oraz cel dla którego są organizowane. Dzięki powyższym zabiegom GryHazardU stałaby się czytelniejsza, ale też społeczeństwo otrzymałoby sygnał, z którymi grami hazardowymi łączy się duże ryzyko uzależnienia. W toku prowadzonych badań potwierdzono także, że orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dopuszcza przy zachowaniu określonych przesłanek, obowiązujące w regulacjach krajowych Państw Członkowskich ograniczenia dotyczące reklamy GryHazardU. Przy czym jednocześnie prawodawstwo Unii Europejskiej akceptuje promowanie gier losowych.