Abstrakt

Regulacja prawna ochrony danych osobowych ustanowiona została dla ochrony wartości pozostających w kolizji z wolnością informacyjną, stanowi więc ograniczenie jawności. Odniesienie do obowiązku zachowania poufności danych osobowych występuje w niejednolitych regulacjach dotyczących tajemnic prawnie chronionych, jednak wprost sama ustawa z 29.8.1997 r. o ochronie danych osobowych nie formułuje niezależnej „tajemnicy danych osobowych”, zobowiązując przy tym w art. 39 ust. 2 upoważnionych do przetwarzania danych osobowych do zachowania w tajemnicy danych osobowych oraz środków ich zabezpieczenia, co pozwala na zrekonstruowanie tajemnicy upoważnionego do przetwarzania danych osobowych. W obecnym brzmieniu art. 39 ust. 2, i art. 51 OchrDanOsobU budzą jednak wątpliwości interpretacyjne i są oceniane w doktrynie negatywnie. Jak wskazano w niniejszym artykule, właściwe byłoby zastąpienie w art. 39 ust. 2 OchrDanOsobU zwrotu „osobom upoważnionym” zwrotem „osobom uprawnionym”. Zmian wymagają również przepisy karne ustawy, a w szczególności zastąpienie w art. 51 ust. 1 OchrDanOsobU zwrotu w liczbie mnogiej „osobom nieupoważnionym” na określenie w liczbie pojedynczej „osobie nieuprawnionej”.