Monitor Prawniczy

nr 17/2015

Bonifikata jako szczególny przywilej związany z nabyciem lokalu mieszkalnego oraz rodzaj swoistej „sankcji” ograniczającej właścicielskie ius disponendi

Anna Kalina-Dzwonkowska
Autorka jest pracownikiem samorządowym.
Abstrakt

Przedstawiona w niniejszym artykule instytucja bonifikaty udzielanej na podstawie art. 68 ust. 2 ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami, stała się w ostatnim czasie przedmiotem licznych rozstrzygnięć sądowych oraz wątpliwości interpretacyjnych. Wynika to z faktu inicjowania, głównie przez gminy, postępowań sądowych w przedmiocie żądania zwrotu zapłaty zwaloryzowanej bonifikaty. Jak się okazało, stosowanie przepisu obligującego jednostki samorządu terytorialnego i Skarb Państwa do dochodzenia zwrotu kwoty odpowiadającej zwaloryzowanej bonifikacie w praktyce wywołało liczne wątpliwości i rozbieżne stanowiska. Celem artykułu jest przybliżenie niektórych zagadnień związanych z żądaniem zwrotu kwoty zwaloryzowanej bonifikaty. W pierwszej części opracowania skupiono się na samym momencie powstania obowiązku zwrotu bonifikaty oraz na źródle powstania tego obowiązku. W dalszej części przedstawiono problematykę związaną z pojęciem osób bliskich zbywcy nieruchomości w kontekście powstania obowiązku zwrotu bonifikaty, prawidłowego oznaczenia terminu waloryzacji, rozwiązań przyjętych w przypadku śmierci nabywcy lokalu i dziedziczenia. Zasygnalizowana została również kwestia prawnej możliwości odstąpienia od żądania zwrotu zwaloryzowanej bonifikaty oraz okoliczności zwalniających z obowiązku zwrotu.