Abstrakt

Zgodnie z art. 325 KPC, część wyroku określana jako tzw. formuła sentencji (tenor) powinna zawierać rozstrzygnięcie sądu o żądaniach stron. Rozstrzygnięcie to, co do zasady, musi mieć charakter zupełny, ponieważ o części żądania, albo o niektórych tylko żądaniach stron, sąd może orzec wyłącznie w wypadkach wskazanych w ustawie (por. art. 317 KPC). W sytuacji, w której sąd nie orzekł o całości żądania, stronie przysługuje wniosek o uzupełnienie wyroku, który, w myśl art. 351 § 1 KPC, należy złożyć w ciągu dwóch tygodni od ogłoszenia wyroku, a gdy doręczenie wyroku następuje z urzędu – od jego doręczenia. Obowiązek orzekania o całości żądania istnieje bez względu na to, czy sąd rozstrzyga rozpatrywane żądanie w sposób pozytywny (w całości je uwzględnia), czy też negatywny (w całości je oddala). Sąd ma obowiązek orzec o całości żądania również wtedy, gdy okaże się, że jest ono tylko częściowo uzasadnione. W takiej sytuacji żądanie to w części, w jakiej nie zostało uwzględnione, powinno ulec oddaleniu.