Abstrakt

1. O ile w odniesieniu do uzyskania przez znak towarowy charakteru odróżniającego w następstwie używania należy stwierdzić, że fakt rozpoznawania przez właściwy krąg odbiorców towaru lub usługi, jako pochodzącego z określonego przedsiębiorstwa musi wynikać z używania danego znaku w charakterze znaku towarowego, o tyle dla spełnienia tego ostatniego wymogu nie jest bezwzględnie koniecznie, by zgłoszony znak był używany samodzielnie.
2. Znak towarowy może uzyskać charakter odróżniający w rozumieniu art. 3 ust. 3 dyrektywy 89/104 dotyczącej znaków towarowych w następstwie używania tego znaku, jako części innego zarejestrowanego znaku towarowego lub w połączeniu z nim.
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 14.3.2012 r., VI ACa 800/11, niepubl.