Abstrakt

W niniejszym artykule analizie poddano instytucję gwarancji ubezpieczeniowej w postępowaniu upadłościowym stron stosunku gwarancji, na przykładzie z praktyki gospodarczej. W pierwszej kolejności omówione zostały prawne podstawy gwarancji oraz pojęcie i funkcja zobowiązania gwarancyjnego. Wskazane i uzasadnione zostało, że „umowa gwarancji ubezpieczeniowej” oraz „umowa ubezpieczenia” stanowią przedmiotowo (tj. ze względu na ich treść) odrębne typy umów, dokonano porównania gwarancji bankowej i ubezpieczeniowej. Umowa gwarancji ubezpieczeniowej zostaje zawarta z chwilą przyjęcia przez wierzyciela ze stosunku podstawowego (gwarantariusza, beneficjariusza gwarancji) oświadczenia o „udzieleniu” gwarancji przez gwaranta (art. 61 § 1 zd. 2 KC). Powstały w ten sposób stosunek gwarancji ubezpieczeniowej stanowi instrument osobistego zabezpieczenia wierzytelności wynikającej z zobowiązania podstawowego, która jest wierzytelnością przyszłą (gdyż obowiązek świadczenia przez gwaranta powstaje z chwilą zażądania przez wierzyciela zapłaty sumy gwarantowanej). Autor w opracowaniu przedstawia jurydyczną konstrukcję ww. pojęcia „wierzytelności przyszłej”. Stwierdza również, że wobec braku regulacji prawnych dotyczących zasad i sposobu (trybu) dokonywania czynności poprzedzających zawarcie umowy („udzieleni”) gwarancji ubezpieczeniowej, stosunek prawny powstający między podmiotem wnioskującym o udzielenie gwarancji a zakładem ubezpieczeń należy zakwalifikować jako zlecenie w rozumieniu przepisów art. 734 i n. KC.