Abstrakt

Istotną częścią procesu sądowego jest postępowanie dowodowe; tutaj zaś poczesne miejsce zajmuje dowód z opinii biegłych. Szeroki wachlarz spraw oraz problemów ujawniających się w trakcie postępowania cywilnego powoduje, że bardzo często konieczna do prawidłowego rozstrzygnięcia jest specjalistyczna i szczegółowa wiedza. W bardzo wielu przypadkach sąd musi uzupełnić zasób informacji niezbędnych do wydania właściwego orzeczenia poprzez dopuszczenie dowodu z opinii biegłych. Ten środek dowodowy, mający podstawowe znaczenie dla praktyki orzeczniczej, był wielokrotnie przedmiotem rozważań zarówno doktryny, jak i judykatury. Rzadko jednak podejmowano kwestię procesowej roli opinii łącznej. Wskazany problem stał się szczególnie doniosły w świetle ostatnich orzeczeń Sądu Najwyższego, które brak opinii łącznej w każdym przypadku uznają za uzasadnioną przesłankę odwoławczą, a stanowisko to powielane jest przez sądy apelacyjne (przynajmniej takie jest doświadczenie autorów). Ze względu na konsekwencje, jakie wiążą się z uznaniem stanowiska Sądu Najwyższego, prowadzące w istocie do uchylania wyroków i niepotrzebnego przedłużanie postępowania, dogłębna analiza problematyki opinii łącznej wydaje się uzasadniona i stanowi praktyczną potrzebę.