Monitor Prawniczy

nr 7/2013

Formułowanie twierdzeń pozwu oraz zasada "da mihi factum dabo tibi ius" w postępowaniu zwyczajnym w świetle nowelizacji KPC

Bartosz Karolczyk
Aplikant adwokacki przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Warszawie. Autor składa serdeczne podziękowania mec. M. Niedużakowi oraz mec. K. Zawadzkiemu za krytyczne uwagi do projektu niniejszego tekstu, którymi byli uprzejmi się podzielić.
Abstrakt

Nowelizacja KPC z 16.9.2011 r. istotnie zmieniła system pism procesowych, nie modyfikując jednak wymagań formalnych pozwu przewidzianych w art. 126 oraz art. 187 KPC. W dalszym ciągu, zgodnie z art. 187 § 1 pkt 2 KPC, powód musi przytoczyć w pozwie m.in. okoliczności faktyczne uzasadniające żądanie. Poza tym, dość lakonicznym stwierdzeniem, nie za bardzo wiadomo, o jakie okoliczności konkretnie chodzi. W doktrynie wskazuje się na dwie teorie dotyczące zakresu przytoczeń uzasadniających żądanie pozwu. Zgodnie z teorią indywidualizacji, dla spełnienia tego wymagania wystarcza wskazanie w pozwie stosunku prawnego, z którego wynika spór. Zgodnie natomiast z teorią substancjonowania pozwu, konieczne jest przedstawienie wszystkich faktów uzasadniających żądanie pozwu.