Abstrakt

Przekroczenie granic obrony koniecznej wynikające ze strachu lub też silnego wzburzenia jest zagadnieniem problematycznym. Niniejszy artykuł przedstawia analizę tego zagadnienia w odniesieniu do poglądów doktryny, a także orzecznictwa wykształconego na gruncie obecnie obowiązującego Kodeksu karnego. Różnorodność poglądów doktryny i judykatury nie pozwala na stworzenie jednolitych definicji zarówno pojęcia strachu, jak i silnego wzburzenia. Do zastosowania art. 25 § 3 KK niezbędne jest ustalenie, że przekroczenie granic obrony koniecznej było wynikiem wzburzenia lub strachu, przy których braku sprawca z dużym prawdopodobieństwem nie dopuściłby się owego przekroczenia oraz musi być ustalone, iż strach i wzburzenie przekraczającego granice obrony koniecznej i jego ekscensywne działanie były usprawiedliwione okolicznościami zamachu.