Abstrakt

Zgodnie z art. 532 KC, który reguluje skutki bezskuteczności czynności zdziałanych przez dłużnika z pokrzywdzeniem wierzycieli, wierzyciel, względem którego czynność prawna dłużnika została uznana za bezskuteczną, może z pierwszeństwem przed wierzycielami osoby trzeciej dochodzić zaspokojenia z przedmiotów majątkowych, które wskutek czynności uznanej za bezskuteczną wyszły z majątku dłużnika albo do niego nie weszły. Innymi słowy, z mocy przywołanego przepisu prawa, wierzyciel uzyskuje tytuł do dochodzenia zaspokojenia z tzw. przedmiotu ubytku „z pierwszeństwem przed wierzycielami osoby trzeciej” Przedmiotem niniejszego opracowania będzie analiza zagadnienia wspomnianego prawa pierwszeństwa wierzyciela (zasada priorytetu, zasada preferencji). Przepis art. 532 KC należy do szerszej grupy przepisów regulujących zagadnienie tzw. ustawowego prawa pierwszeństwa. Z kolei pojęcie „ustawowego pierwszeństwa” znajduje odzwierciedlenie w przepisach egzekucyjnych o zasadach podziału sum uzyskanych w drodze egzekucji. W ramach regulacji art. 532 KC występuje trzech pierwszoplanowych aktorów: „wierzyciel”, „dłużnik” i „osoba trzecia”. W roli drugoplanowej występują „wierzyciele osoby trzeciej”, ale także „wierzyciele dłużnika” i „osoba na rzecz której osoba trzecia dokonała rozporządzenia”. Podstawowym rekwizytem jest natomiast tzw. „przedmiot ubytku” rozumiany jako to, co wskutek bezskutecznej czynności wyszło z majątku dłużnika albo do niego nie weszło. Zasada pierwszeństwa odnosi się do przedmiotu ubytku.