Abstrakt
Niniejszy artykuł dotyczy oceny skutków prawnych związanych z odwołaniem odwołania uprzednio sporządzonego rozrządzenia testamentowego. Autor prezentuje w nim i uzasadnia stanowisko (odmienne względem powszechnie przyjętej linii orzeczniczej), zgodnie z którym testament odwołujący, następnie odwołany, nie pozbawia mocy prawnej pierwotnego testamentu, chyba że z towarzyszących temu zachowaniu okoliczności faktycznych wynika odmienna wola spadkodawcy.
Stanowisko judykatury i doktryny
Wywody należy rozpocząć od przedstawienia ugruntowanego w tym zakresie stanowiska judykatury, wyrażonego m.in. w postanowieniu SN z 14.12.2004 r.1, według którego: „(…) testament odwołujący, następnie odwołany, nie powoduje odzyskania mocy przez pierwotny testament, chyba że z okoliczności sprawy wynika, iż spadkodawca wyraził odmienną wolę. Zapatrywanie to należy podzielić, skoro polskie prawo spadkowe nie przewiduje przywrócenia skuteczności testamentowi odwołanemu”. Powyższa teza została sformułowana przez SN podczas ferowania rozstrzygnięcia oddalającego kasację wnioskodawcy wniesioną od postanowienia Sądu Okręgowego w P. z 28.10.2003 r.
Pomimo upływu czasu, niniejsze orzeczenie wydaje się nie tracić na aktualności. Zostało ono bowiem niemalże bezkrytycznie przyjęte w literaturze2. Brak jest również rozstrzygnięć SN oraz sądów powszechnych, prezentujących odmienną koncepcję w przedmiotowej materii.
Do nielicznych „wyjątków” wydają się należeć [...]