Abstrakt

Roszczenie refundacyjne podmiotu prowadzącego aptekę wynika z art. 63 ust. 1 ustawy z 27.8.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i ma cywilnoprawny charakter. Łączący strony stosunek cywilnoprawny nakłada na wydającego lek ustawowo określone obowiązki uzależniając zwrot części ceny od ich wypełnienia. Obowiązki zawarte w rozporządzeniu w sprawie recept lekarskich, zwłaszcza objęte § 3, 17 i 19, należy traktować jako szczególne, dotyczące realizowania recept wystawionych na leki refundowane. Żądanie refundacji przewidziane w art. 63 art. 3 może być uznane za skuteczne tylko w odniesieniu do leków wydanych w oparciu o recepty, których treść zgodna jest z powołanymi regulacjami. Nieuzasadniony jest pogląd, że wyszczególnione braki recept były nieistotne, ponadto zostały usunięte po przeprowadzeniu kontroli, a zatem nie miały wpływu na uprawnienia do otrzymania leku na uprzywilejowanych warunkach i uzyskania refundacji. Prowadzi on do podważenia znaczenia omówionych przepisów oraz zwolnienia realizującego receptę od obowiązku wymaganej staranności, jak też nieograniczonej dowolności w ocenie istotności wymogów ustawowych.
Wyrok SN z 3.2.2011 r., I CSK 286/10, niepubl.