Abstrakt

W niniejszym artykule Autorzy zastanawiają się, czy zobowiązanie pozwanego do uzupełnienia sprzeciwu, wypływające z art. 505³⁷ § 3 KPC, jest opatrzone rygorem. Treść przepisu nie daje jednoznacznej odpowiedzi na wskazaną wątpliwość, co może powodować trudności w praktyce. W pierwszej kolejności poddano analizie tezę o występowaniu rygoru, z próbą wskazania jego konkretnych skutków. Autorzy dochodzą jednak ostatecznie do wniosku, że art. 505³⁷ § 3 KPC nie przewiduje rygoru dla zobowiązania pozwanego do uzupełnienia sprzeciwu, co stanowi o pewnej wyjątkowości w kontekście wszelkich innych zobowiązań nakładanych na uczestników postępowania.