Abstrakt

Rynek umów timeshare intensywnie się rozwija i w najbliższym czasie należy się spodziewać upowszechnienia tej formy spędzania wolnego czasu również w Polsce. W związku z tym, że konstrukcja timesharingu jest stosunkowo nowa, szczególnie mocno należy podkreślać konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony konsumentów, którzy nie zawsze zdają sobie sprawę z konstrukcji umowy timesharingu i nie wiedzą, jakie mają prawa. Wobec powyższego wspólnotowy prawodawca zaproponował przepisy, które ustanawiają jednolity zakres ochrony konsumenta na terenie UE, pozwalające na bezpieczne i racjonalne zawieranie umów timeshare i umów pokrewnych. Chodzi mianowicie o regulacje zawarte w dyrektywie 2008/122/WE z 14.1.2009 r. w sprawie ochrony konsumentów w odniesieniu do niektórych aspektów umów timeshare, umów o długoterminowe produkty wakacyjne, umów odsprzedaży oraz wymiany, wprowadzonej w celu dostosowania stanu prawnego dotyczącego umów timesharingu i pokrewnych do nowych potrzeb rynkowych powstałych po wprowadzeniu dyrektywy 94/47/WE z 26.10.1994 r. w sprawie ochrony nabywców w odniesieniu do niektórych aspektów umów odnoszących się do nabywania praw do korzystania z nieruchomości w oznaczonym czasie. Celem niniejszego artykułu jest przybliżenie tych regulacji oraz zakresu przysługujących konsumentowi praw.