Monitor Prawniczy

nr 1/2011

Właściwość sądu miejsca dostarczenia rzeczy ruchomych – glosa – C-381/08

Marcin Krzymuski
Autor jest pracownikiem naukowym na Uniwersytecie Europejskim Viadrana we Frankfurcie nad Odrą i radcą prawnym w Polsce.
Abstrakt

Artykuł 5 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z 22.12.2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że umowy, których przedmiotem jest dostawa towarów przewidzianych do wytworzenia lub wyprodukowania, nawet w razie określenia przez kupującego wymogów dotyczących pozyskania, obróbki i dostawy towarów, ale bez dostarczenia przez niego materiałów, i gdy dostawca jest odpowiedzialny za jakość towaru i jego zgodność z umową, należy kwalifikować jako „sprzedaż rzeczy ruchomych” w rozumieniu art. 5 pkt 1 lit. b) tiret pierwsze tego rozporządzenia.
2) Artykuł 5 pkt 1 lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia Bruksela I należy interpretować w ten sposób, że w przypadku sprzedaży na odległość miejsce, do którego rzeczy te zostały dostarczone albo miały zostać dostarczone, należy określić na podstawie przepisów tej umowy. Jeśli nie jest możliwe określenie miejsca dostarczania na tej podstawie bez odnoszenia się do prawa materialnego mającego zastosowanie do umowy, miejscem tym jest miejsce faktycznego wydania rzeczy, w ramach którego kupujący uzyskuje lub powinien uzyskać uprawnienie do rzeczywistego rozporządzania rzeczami w ostatecznym miejscu przeznaczenia transakcji sprzedaży.
Wyrok TS z 25.2.2010 r. w sprawie C-381/08, Car Trim GmbH przeciwko KeySafety Systems Srl, Dz.Urz. C Nr 100/4 z 17.4.2010 r.