Abstrakt
Niniejszy artykuł odnosi się do ustalenia przedmiotowego zakresu zastosowania wyłączenia odpowiedzialności ustanowionego w art. 14 ust. 1 ustawy z 18.7.2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną1 i jest polemiką w stosunku do poglądów wyrażonych w artykule P. Litwińskiego „Hosting danych osobowych. Zagadnienia podstawowe”, opublikowanym w „Monitorze Prawniczym” Nr 23/2008. Biorąc pod uwagę fakt, że usługi przechowywania danych są coraz powszechniejsze, a cytowany powyżej przepis wyłącza odpowiedzialność podmiotu przechowującego dane, podjęty temat wymaga rozważenia.
Poglądy przedstawiane w doktrynie
Artykuł 14 ust. 1 UsługiElektrU przepis stanowi, że:
„Nie ponosi odpowiedzialności za przechowywane dane ten, kto udostępniając zasoby systemu teleinformatycznego w celu przechowywania danych przez usługobiorcę nie wie o bezprawnym charakterze danych lub związanej z nimi działalności, a w razie otrzymania urzędowego zawiadomienia lub uzyskania wiarygodnej wiadomości o bezprawnym charakterze danych lub związanej z nimi działalności niezwłocznie uniemożliwi dostęp do tych danych”.
Przepis powyższy stanowi implementację art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 8.6.2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywa o handlu elektronicznym)2, który stanowi, że:
„1. Państwa Członkowskie zapewniają, żeby w przypadku świadczenia usługi społeczeństwa informacyjnego polegającej na przechowywaniu informacji przekazanych przez usługobiorcę usługodawca nie był odpowiedzialny za informacje przechowywane na żądanie usługobiorcy, pod warunkiem że:
a) usługodawca nie ma wiarygodnych wiadomości o bezprawnym charakterze działalności lub informacji, a w odniesieniu do roszczeń odszkodowawczych – nie wie o stanie faktycznym lub okolicznościach, które w sposób oczywisty świadczą o tej bezprawności; lub
b) usługodawca podejmuje niezwłocznie odpowiednie działania w celu usunięcia lub uniemożliwienia dostępu do informacji, gdy uzyska takie wiadomości lub zostanie o nich powiadomiony”.
Interpretując omawiany przepis UsługiElektrU P. Litwiński dochodzi do wniosku, że chodzi tu o działania zwane hostingiem, który jest definiowany jako „udostępnianie pamięci podłączonych do sieci serwerów w celu przechowywania i udostępniania różnego rodzaju danych”3 lub też jako przechowywanie i udostępnianie danych pochodzących od usługobiorców innym podmiotom za pomocą sieci teleinformatycznych, w szczególności sieci Internet4. Do podobnych wniosków zdaje się dochodzić X. Konarski, który pisząc o Internecie drugiej generacji w pierwszej kolejności uznaje za (jak to określa) host providers administratorów serwisów udostępniających platformę informatyczną w celu rozpowszechniania utworów (a więc świadczących usługę hostingu wraz z usługą udostępnienia przechowywanych treści w sieci Internet), a następnie stwierdza, że art. 14 UsługiElektrU ma zastosowanie do tak określonych host providers5. Również D. Kot stwierdza, że hosting to „przechowywanie danych w ten sposób, że dane te udostępniane są innym podmiotom”6. Podsumowując powyższe poglądy należy stwierdzić, że przez hosting rozumie się tu przechowywanie danych oraz ich udostępnianie osobom trzecim (tj. innym niż usługobiorca).
Szczególnie interesujący jest sposób, w jaki dochodzi się do zaprezentowanego powyżej ostatecznego wniosku. I tak P. Litwiński w pierwszej kolejności stwierdza, że brak jest definicji legalnej hostingu. Następnie autor przywołuje szereg określeń hostingu (żadne z nich z oczywistych względów nie jest definicją legalną), aby w końcu dojść do wniosku, że hosting to przechowywanie i udostępnianie danych pochodzących od usługobiorców innym podmiotom za pomocą sieci teleinformatycznych, w szczególności sieci Internet7. W dalszej części wywodu P. Litwiński stwierdza, że nie ulega wątpliwości, że art. 14 UsługiElektrU dotyczy usługi hostingu rozumianej na zdefiniowany przez tego autora sposób8. Zauważa on wprawdzie, że w omawianym przepisie słowo „hosting” nie występuje, niemniej jednak dalej pisze, że: „zamiast tego usługa której dotyczy przepis, opisana została jako udostępnianie zasobów systemu teleinformatycznego „w celu przechowywania danych przez usługobiorcę”9.
Z kolei X. Konarski uznaje za host providers (czyli podmioty świadczące usługę przechowywania danych10 użytkowników oraz ich publikacji na stronie WWW) administratorów serwisów udostępniających platformę informatyczną w celu rozpowszechniania utworów. Następnie, jak się wydaje, uznaje że art. 14 UsługiElektrU ma zastosowanie do tak określonych host providers11.
Poglądy powyższe zdają się pomijać [...]