Abstrakt

Zasadnicze instrumenty ochrony konsumenta – kredytobiorcy zostały uregulowane ustawą z 20.7.2001 r. o kredycie konsumenckim, stanowiącą wyraz implementacji dyrektywy 87/102 z 22.12.1986 r. w sprawie ujednolicenia ustaw i przepisów wykonawczych Państw Członkowskich dotyczących kredytów konsumenckich. Ustawa ta weszła w życie 19.9.2002 r. Pomimo ponad czterech lat jej obowiązywania, stosowanie niektórych unormowań w niej zawartych wciąż budzi istotne wątpliwości i kontrowersje zarówno w doktrynie, jak i w praktyce bankowej. Ich istnienie stanowi element zakłócający proces ochrony konsumenta – od obowiązków informacyjnych począwszy, poprzez korzystanie ze szczególnych uprawnień, przyznanych kredytobiorcy, aż po zastosowanie szczególnych sankcji, przewidzianych przez ustawę o kredycie konsumenckim.