Abstrakt

Konflikt interesów między dostarczycielami usług internetowych a podmiotami praw autorskich zaczyna budzić coraz większe emocje. Szczegółowe normy regulujące zakres odpowiedzialności prawnej dostawcy usług internetowych wynikają z dyrektywy 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 8.6.2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego oraz z dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 22.5.2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym. O ile tę pierwszą dyrektywę implementuje UsługiElektrU, regulująca w rozdziale trzecim wyłączenie odpowiedzialności usługodawcy z tytułu świadczenia usług drogą elektroniczną, o tyle jednym z przepisów implementujących tę drugą dyrektywę jest art. 23¹ Prawa autorskiego (dodany ustawą z 1.4.2004 r.), obejmujący dozwolonym użytkiem w prawie autorskim zwielokrotnienia tymczasowe. Autor niniejszego artykułu przedstawia analizę zakresu dozwolonego użytku dostawcy usług internetowych w świetle art. 23¹ pkt 1 PrAut, zgodnie z którym nie wymaga zezwolenia twórcy przejściowe lub incydentalne zwielokrotnianie utworów, niemające samodzielnego znaczenia gospodarczego, a stanowiące integralną i podstawową część procesu technologicznego oraz mające na celu wyłącznie umożliwienie przekazu utworu w systemie teleinformatycznym pomiędzy osobami trzecimi przez pośrednika.