Abstrakt

Problematyka reprezentacji Skarbu Państwa jako szczególnej osoby prawnej jest bardzo złożona i ma wiele aspektów. Według art. 67 § 2 KPC zasadą jest, że gdy stroną jest Skarb Państwa, do podejmowania w jego imieniu czynności procesowych uprawniony jest odpowiedni organ tej jednostki organizacyjnej, z której działalnością wiąże się dochodzone roszczenie (tzw. statio fisci) lub odpowiedni organ jednostki nadrzędnej¹. Należy przy tym zauważyć, że zarówno w Kodeksie postępowania cywilnego, jak też w Kodeksie cywilnym brak jest definicji państwowej jednostki organizacyjnej. Przykładowo wskazuje się na takie określenia jak instytucja państwowa, urzędy państwowe, jednostki państwowe, centralne organy administracji rządowej itp.² Podejmując próbę bliższego określenia „państwowej jednostki organizacyjnej” rozumianej jako jednostka organizacyjna Skarbu Państwa należy uznać, że chodzi o niemającą osobowości prawnej jednostkę wyodrębnioną organizacyjnie na zasadzie i w trybie określonym w przepisach dotyczących jej utworzenia i funkcjonowania, wyposażoną z reguły w mienie Skarbu Państwa, działającą w jego imieniu w zakresie określonym przepisami dotyczącymi jej utworzenia³. Tematem opracowania jest kwestia właściwego umocowania pełnomocnika w sytuacji, gdy stroną pozwaną jest Skarb Państwa reprezentowany przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej.