Abstrakt

Publikacje na temat oceny polskiego wymiaru sprawiedliwości i kierunków jego reformy po 1989 r. rzadko pojawiają się na krajowym rynku wydawniczym, a tym bardziej zagranicznym. Najczęściej ograniczają się one do wybranych zagadnień i instytucji prawnych, dla których postuluje się stosowne zmiany de lege ferenda. Ze względu na szeroki zakres tematyki podjętej w raporcie Banku Światowego pt. „Polska: Prawne bariery dochodzenia praw z umów” przygotowanym we współpracy z Narodowym Bankiem Polskim stanowi on ważną ocenę obecnego stanu wymiaru sprawiedliwości z propozycjami wprowadzenia niezbędnych zmian. Zarówno ocena jak i rekomendacje zawarte w Raporcie powinny nie tylko pobudzić do dyskusji na temat prowadzonej reformy, ale także wskazać na jej potencjalne kierunki. Jednocześnie należy jednak zaznaczyć, że Raport nie dokonuje szczegółowej oceny reform wprowadzonych w polskim wymiarze sprawiedliwości po 1989 r., lecz przyjmuje perspektywę istotną dla bieżącego obrotu gospodarczego, tj. analizę aspektów instytucjonalno-prawnych, które muszą być wzięte pod uwagę przez przedsiębiorcę na etapie wstępnym zawierania umowy, sposobów rozwiązywania przez niego potencjalnych sporów w trakcie jej wykonywania (sądownictwo i arbitraż gospodarczy) oraz egzekucji wynikających z niej roszczeń. Celem niniejszego artykułu jest prezentacja najistotniejszych ustaleń i rekomendacji zawartych w Raporcie z uwzględnieniem jego założeń metodologicznych, jak i zastosowanych metod badawczych.