Abstrakt

1. Jedynie w konkretnych wypadkach można ocenić, czy świadczenie istotnie utraciło dla wierzyciela znaczenie ze względu na zamierzony cel umowy.
2. Dłużnik zamierzony przez wierzyciela cel umowy powinien znać – w sytuacji, gdy ustawa nie wymaga, aby wiedział on o nim już w chwili zawarcia umowy – na tyle wcześnie, by mógł go brać pod uwagę w czasie, gdy miał jeszcze możliwość wykonania zobowiązania we właściwym terminie.
Wyrok SN z 15.9.2005 r., II CK 72/05 (niepubl.)