Monitor Prawniczy

nr 20/2005

Niezgodność z prawem prawomocnego orzeczenia sądu cywilnego, jako podstawa skargi z art. 424[1] KPC

Antoni Górski
Autor jest sędzią Sądu Najwyższego (Izba Cywilna).
Abstrakt

Sejm, „przymuszony” niejako wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 4.12.2001 r., ustawą z 17.6.2004 r. dokonał zmiany przepisów Kodeksu cywilnego regulujących odpowiedzialność organów wykonujących władzę publiczną, dostosowując je do treści art. 77 ust. 1 Konstytucji. W art. 4171 § 2 znowelizowanego KC przewidziano m.in. że jeżeli szkoda została wyrządzona przez wydanie prawomocnego orzeczenia lub ostatecznej decyzji, jej naprawienia można żądać po stwierdzeniu we właściwym postępowaniu ich niezgodności z prawem. Tym samym, do naszego systemu prawnego wprowadzono absolutną nowość – przynajmniej jeśli chodzi o orzeczenia sądowe – polegającą na możliwości dokonywania ich urzędowej oceny oraz kwalifikowania jako niezgodnych z prawem, bez jednoczesnego wzruszenia prawomocności.