Abstrakt

Art. 6 ust. 1 lit. b Dyrektywy 89/104/EWG Rady z 21.12.1988 r. o harmonizacji przepisów prawnych Państw Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych należy poddać następującej wykładni: Właściciel znaku towarowego w wypadku zaistnienia niebezpieczeństwa utrudnionej możliwości rozróżnienia pomiędzy znakiem towarowym zarejestrowanym w jednym Państwie Członkowskim a wskazówką o pochodzeniu geograficznym na towarze wyprodukowanym w innym Państwie Członkowskim może zabronić używania tegoż oznaczenia geograficznego na mocy art. 5 Dyrektywy 89/104/EWG tylko wtedy, gdy takie używanie jest sprzeczne z dobrymi zwyczajami panującymi w działalności handlowej i przemysłowej. Oceny postępowania dokonuje właściwy sąd Państwa Członkowskiego biorąc pod uwagę okoliczności danej sprawy. Fakt, że konkurent posługuje się wskazówką o pochodzeniu tak jak znakiem geograficznym nie ma znaczenia dla wykładni art. 6 ust. 1 lit. b Dyrektywy 89/104/EWG.