Abstrakt
Z dniem 1.1.2004 r. weszła w życie kolejna nowelizacja przepisów Kodeksu postępowania cywilnego dotyczących postępowania nakazowego. Przepisami ustawy z 12.6.2003 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U. Nr 139, poz. 1323 ze zm.; dalej jako: TermZapłU) dodano przepis art. 485 § 2a KPC oraz zmieniono brzmienie przepisów art. 485 § 4 KPC i art. 486 KPC. Jakkolwiek wszystkie powyższe zmiany mają istotne znaczenie, to jednak dodanie przepisu art. 485 § 2a KPC może wywołać najdalej idące skutki z punktu widzenia praktyki procesowej. Niniejszy artykuł ma właśnie na celu przedstawienie oraz ustosunkowanie się do skutków wprowadzenia przepisu art. 485 § 2a KPC.
Uwagi wprowadzające
Jednym z najbardziej kontrowersyjnych problemów postępowania nakazowego do tej pory było ustalenie, czy faktura może być w świetle przepisu art. 485 § 1 pkt 2 KPC podstawą wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym1. W praktyce sądowej doszło do wykształcenia trzech grup poglądów. Wedle pierwszego z nich faktura jest podstawą wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym. Drugi pogląd akceptował wydanie nakazu w postępowaniu nakazowym, o ile będą spełnione dodatkowe warunki takie jak wyraźny podpis dłużnika na fakturze. Zgodnie z trzecim poglądem faktura nie jest zaakceptowanym przez dłużnika rachunkiem i może stanowić jedynie podstawę wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym.
Właśnie to ostatnie stanowisko wydawało się dominować, opierając się jednakże na błędnych, moim zdaniem, założeniach. Wielu praktyków to stanowisko uzasadniało tym, że „akceptacja” [...]