Abstrakt

Nowe rozporządzenie z 28.9.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, a także rozporządzenie z tego samego dnia w sprawie opłat za czynności adwokackie nie przystają do wynikających z przepisów prawa karnego procesowego sytuacje, kiedy radcowie prawni i adwokaci mogą świadczyć pomoc prawną uczestnikom procesu. Niestety wymienione rozporządzenia nie usunęły także istniejących dotychczas w przedmiotowym zakresie luk prawnych.

Uwagi wprowadzające

W wyroku wydanym 29.5.2002 r. Trybunał Konstytucyjny (P1/01 OTK-A Nr 3/2002, poz. 36) uznał, że art. 16 ust. 2 i 3 ustawy z 26.5.1982 r. - Prawo o adwokaturze¹ oraz art. 22⁵ ust. 2 i 3 ustawy z 6.7.1982 r. o radcach prawnych² są niezgodne z art. 92 ust. 1 Konstytucji³, ponieważ nie określają wytycznych dotyczących treści aktu, zaś rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 12.12.1997 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz opłat za czynności radców prawnych⁴ jest niezgodne z art. 92 ust. 1 Konstytucji, ponieważ upoważnienie ustawowe, na podstawie którego zostało wydane, nie odpowiada wymogom art. 92 ust. 1 Konstytucji. Jednocześnie TK, wykorzystując swoją prerogatywę wynikającą z art. 190 ust. 3 Konstytucji, określił, iż utrata mocy obowiązującej wskazanych przepisów oraz rozporządzenia nastąpi z dniem 31.5.2003 r. Jednakże ustawodawca nie czekając na upływ powyższego okresu, ustawą z 30.8.2002 r. -Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi⁵ znowelizował treść art. 16 ust. 2 i 3 PrAdw (art. 8 pkt 1) oraz art. 22⁵ ust. 2 i 3 RadPrU (art. 10 pkt 3), dostosowując ich brzmienie do wymagań art. 92 ust. 1 Konstytucji. Powyższa ustawa we wskazanej części weszła w życie 5.10.2002 r. Niniejsze zmiany spowodowały także [...]