Abstrakt
Obecnie obowiązujący Kodeks pracy obwiniany jest o brak elastyczności, nadmierne ograniczanie swobody stron w stosunkach pracy, nastawienie na bezwzględną ochronę praw pracowników. Oderwane od sytuacji finansowej pracodawcy, propracownicze nastawienie prawa obraca się jednak przeciwko pracownikom bowiem przedsiębiorcy minimalizują zapotrzebowanie na pracę żywą, a przy korzystaniu z pracy osób fizycznych stosują - w zależności od potrzeb związanych ze specyfiką prowadzonej działalności, i nie naruszając przepisów prawa - odformalizowane relacje cywilnoprawne lub gospodarcze. Ostatnia, kompromisowa nowelizacja Kodeksu nie zmienia w znaczący sposób tego wizerunku, choć nowe regulacje w zakresie ograniczania uprawnień pracowniczych w trudnych czasach, dostosowania czasu pracy do zmienności zapotrzebowania na pracę, ponawiania ograniczonych czasowo umów o pracę, rozwiązywania umów o pracę u małych pracodawców, czy limitowania ochrony szczególnej stosunku pracy działaczy związkowych wskazują na zauważenie przez ustawodawcę konieczności rozwoju organizacyjnej funkcji prawa pracy.
W artykule przedstawiono nowe możliwości kształtowania stosunków pracy, które wynikają z nowelizacji Kodeksu i innych ustaw systemu prawa pracy z 26.7.2002 r. (Dz.U. Nr 135, poz. 1146).
Możliwość czasowego zawieszenia stosowania zakładowego prawa pracy oraz warunków umów o pracę ze względu na sytuację finansową pracodawcy (art. 91 i 231a KP)
Nowelizacja wprowadza nowy przepis art. 91 KP, który umożliwia zawarcie porozumienia o czasowym zawieszeniu stosowania w całości lub w części przepisów prawa pracy, określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.