Abstrakt
Podstawowym skutkiem zgłoszenia interwencji jest wystąpienie w procesie strony, której należy zapewnić realizację wszystkich przysługujących jej w tym procesie praw. W przypadku zgłoszenia interwencji istotną kwestią jest również fakt, iż - w sytuacji jej uznania - przedmioty objęte przepadkiem nie przechodzą na własność Skarbu Państwa, ale zostają przyznane zgłaszającemu co do nich roszczenie.
Interwenient - pojęcie
Zgodnie z art. 53 § 41 KKS1 interwenient jest to podmiot, który, nie będąc podejrzanym lub oskarżonym w postępowaniu w sprawie o przestępstwo skarbowe zgłosił wtym postępowaniu roszczenie do przedmiotów podlegających przepadkowi.
Przy formułowaniu ustawowej definicji interwenienta ustawodawca użył pojęcia “podmiot”, a nie “osoba fizyczna” (jak w art. 19 poprzednio obowiązującej ustawy karnej skarbowej; dalej jako: KSU), co oznacza, że może nim być nie tylko osoba fizyczna, prawna, ale także jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej. Interwenient musi mieć prawnie uzasadnione roszczenie do przedmiotów podlegających przepadkowi w postępowaniu o określone przestępstwo lub wykroczenie skarbowe, przy czym nie może być jednocześnie w tym samym postępowaniu podejrzanym lub oskarżonym. W tym bowiem zakresie ustawodawca wprowadza zakaz łączenia ról procesowych. Interwenient jest stroną czynną zarówno w sprawach o przestępstwa, jak i wykroczenia skarbowe (art. 120 § 1 i 2 KKS), co stanowi istotną różnicę w porównaniu z art. 19 KSU dopuszczającym interwencję tylko w sprawach dotyczących przestępstw skarbowych.
Skoro przepadek przedmiotów jest przewidziany jako środek karny, który można orzec tak w przypadkach przestępstw, jak i wykroczeń skarbowych, również interwencja dopuszczalna jest w obu sytuacjach.