Abstrakt
Właściwość sądu
W pierwszej kolejności podkreślić trzeba, że dokonano odstępstwa od zasady, iż postępowanie nakazowe bez względu na wartość przedmiotu sporu należy do właściwości sądów rejonowych (dawny art. 480 KPC), ponieważ w myśl nowego art. 4841 § 1 KPC obecnie należy ono do właściwości sądów rejonowych i okręgowych. Oznacza to, iż także w tym postępowaniu stosuje się przepisy art. 16 i 17 KPC, regulujące właściwość rzeczową sądów w procesie. Zgodnie z art. 17 pkt 4 KPC do sądów okręgowych należą więc w postępowaniu nakazowym sprawy o wydanie nakazu zapłaty w sprawach o roszczenia pieniężne lub świadczenie innych rzeczy zamiennych (argument z art. 485 § 1 KPC), w których wartość przedmiotu sporu przewyższa trzydzieści tysięcy złotych.
Praktyczną konsekwencją takiej regulacji jest uniknięcie konieczności wydawania przez sąd rejonowy orzeczenia o przekazaniu sprawy sądowi okręgowemu do rozpoznania według właściwości rzeczowej w razie skutecznego wniesienia przez pozwanego zarzutów przeciwko nakazowi zapłaty, co w poprzednim stanie prawnym wynikało z art. 495 § 1 KPC1 . Można więc uznać to za pewne uproszczenie i przyspieszenie postępowania. Jednakże merytorycznie ma ono niewielkie znaczenie, gdyż doświadczenie wskazuje, iż przejęcie tego postępowania przez sądy okręgowe z punktu widzenia stron nie przyczynia się w istotnym stopniu do szybszego zakończenia sprawy. Ten wniosek wynika z faktu, że przy stosunkowo znacznej wartości roszczeń, dochodzonych w postępowaniu nakazowym bezpośrednio przed sądem okręgowym, nader rzadko kończy się ono jedynie na wydaniu nakazu zapłaty, gdyż zazwyczaj są wnoszone zarzuty prowadzące ostatecznie i tak do konieczności rozpoznania tej sprawy w trybie zwykłym (inaczej: zwyczajnym). W związku z tym faktycznie sprawy te nadal znajdują finał na rozprawie.