Abstrakt
Wstęp
Jednym z dóbr osobistych jest sfera prywatności (sfera życia prywatnego), która obejmuje fakty, zdarzenia i informacje z życia określonej osoby. Osoba fizyczna - a więc ipracownik - ma prawo do ich nieujawniania, tj. do zachowania w tajemnicy dotyczących jej informacji1.Pojęcie sfery życia prywatnego jest pojęciem nieostrym, niedającym się ściśle zdefiniować. O tym, jakie wartości mają być chronione w ramach konstrukcji prawa do prywatności, decyduje wiele zmieniających się w czasie czynników, a potrzeby społeczne w tym zakresie różnią się w zależności od tradycji, kultury i świadomości prawnej społeczeństwa2.
Prawo do prywatności ujęte zostało w licznych umowach międzynarodowych oraz w Konstytucji RP. W art. 47 Konstytucja gwarantuje każdemu prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym, natomiast w art. 51 ust. 1 stanowi, iż nikt nie może być obowiązany inaczej niż na podstawie ustawy do ujawniania informacji dotyczących jego osoby. Zasada wyrażona w wyżej powołanych przepisach, odwołująca się do do ochrony życia prywatnego jednostki oraz do ujawniania informacji o sobie tylko w sytuacjach wyjątkowych, określonych w ustawach, koresponduje zpodstawową zasadą prawa pracy, wyrażoną w art. 111 KP, zgodnie z którą pracodawca jest obowiązany szanować godność i inne dobra osobiste pracownika, ponieważ celem tej normy generalnej jest kształtowanie w sferze stosunków pracy zachowań i postaw eliminujących instrumentalne traktowanie pracowników3.