Abstrakt
Ważniejsze wyłączenia w zakresie zgłoszenia koncentracji
1. Klasyfikacja wyłączeń w zakresie zgłoszenia koncentracji
Wyłączenia z obowiązku zgłoszenia zamiaru dokonania koncentracji są wyjątkowo liczne i obejmują różnorodne sytuacje związane z obrotem gospodarczym. W większości przypadków zakres wyłączeń tam ujętych nie budzi żadnych zastrzeżeń. Są jednak i takie działania koncentracyjne, które mogą korzystać z wyłączeń, a powinny być dokładniej doprecyzowane, gdyż w niektórych hipotetycznych stanach prawnych mogłyby poprzez wyłączenia być wykorzystane do ominięcia ustawowych rygorów.
Wyłączenia można podzielić na kilka grup. Pierwsza grupa to wyjątki, których wspólną cechą jest to, iż zawierają określone wskaźniki dające rękojmię, że koncentracja nie zagrozi rykowi. W grupie tej mieszczą się dwa wyłączenia zawarte w art. 13 ust. 1 pkt 2 OchrKonsU. Pierwsze z nich nawiązuje do wyliczonego w art. 12 OchrKonsU katalogu sytuacji prawnych, w ramach których powstaje obowiązek zgłoszenia zamiaru koncentracji wyłączeń, dla których wspólnym elementem jest stosunkowo niski obrót określonego przez ustawodawcę przedsiębiorcy, tzn. gdy nie przekroczył na terytorium RP w żadnym z dwóch lat obrotowych poprzedzających zgłoszenie równowartości 10 000 000 EURO. Wyłączenie to dotyczy jednak tylko działań wyliczonych w art. 13 ust. 1 OchrKonsU, tzn.:
Drugie wyłączenie, oparte także o wskaźnik, ze względu na prostotę ujęcia wydaje się być w pełni zasadne. Warto podkreślić, że w literaturze wprowadzenie takiego wyjątku było od dawna postulowane (w art. 13 pkt 2 OchrKonsU). Dotyczy on sytuacji, „jeżeli łączny udział wrynku przedsiębiorców zamierzających dokonać koncentracji nie przekracza 20%”. Klarowność sformułowania nie zawsze będzie się jednak przekładała na proste wykorzystania w praktyce. Problemem zawsze będzie określenie granic rynku.
Te dwa wyłączenia stwarzają swobodny proces koncentracji dla sytuacji, w której łączy się nawet i kilkudziesięciu lub więcej samodzielnych przedsiębiorców, którzy jednak łącznie nie mają większego udziału w rynku (tzn. nie przekracza on 20%). Tu jednak nasuwają się pewne wątpliwości, np. czy zniknięcie z rynku kilkudziesięciu niezależnych przedsiębiorców jest zawsze obojętne dla konkurencji. Nawet jeśli ich łączny udział nie przekroczył 20%, to w pewnych przypadkach, szczególnie wtedy jeśli pozostałą część rynku zajmują podmioty dominujące, to taka koncentracja może stwarzać istotne zagrożenie. Zagrożenie to dotyczyć nie musi generalnie tylko samej konkurencji, ale można wyobrazić sobie, że niewątpliwie obniży się jakość usług dla konsumentów. Problem ten jednak może być jedynie teoretyczny, jeśli właściwie ustali się granice rynku i wydzieli rynki właściwe.
Druga grupa wyłączeń dotyczy sytuacji, którą można nazwać czasowym efektem koncentracyjnym. Ujęto go w dwu formach. Pierwszy zawarty jest w art. [...]