Monitor Prawniczy

nr 13/2001

O konstrukcji zarzutu czynu nieuczciwej konkurencji w reklamie

Andrzej Tomaszek
Autor jest adwokatem w Warszawie.
Abstrakt

Uwagi wstępne

Na wstępie trzeba zauważyć, że ustawodawca nie sprecyzował, jaka jest relacja pomiędzy reklamą zakazaną i reklamą nieuczciwą, choć pojęciom tym nadał rangę ustawową. Wyrażony w piśmiennictwie pogląd, że reklama zakazana to reklama sprzeczna z prawem, a zatem objęta dyspozycją pkt. 1 ust. 1 art. 16 ZNKU, a reklama nieuczciwa to reklama sprzeczna z dobrymi obyczajami objęta dyspozycjami całego art. 16 ZNKU, nie wydaje się przekonywający. Przyjęcie go oznaczałoby, że reklama sprzeczna z dobrymi obyczajami nie jest reklamą zakazaną. Nieuprawniony wydaje się również wniosek, iż wykluczone są inne postacie reklamy sprzecznej z prawem niż objęte dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 1 ZNKU1 .

Zakazy reklamy mogą wynikać z wielu aktów prawnych, zarówno o charakterze administracyjnym (dotyczy to np. wyrobów tytoniowych, alkoholu i gier losowych), jak i cywilnym (np. w zakresie ochrony dóbr osobistych i praw wyłącznych na dobrach niematerialnych). Nie każda sprzeczność z tymi zakazami kwalifikuje daną reklamę jako czyn nieuczciwej konkurencji. Dalsze rozważania dotyczą tych przypadków reklamy, którym przypisać można naruszenie zasad nieuczciwej konkurencji, zasadne zatem wydaje się zbiorcze określenie tych reklam jako nieuczciwe.