Abstrakt

Międzynarodowe standardy prawne

Regulacje prawne dotyczące Internetu, ze względu na jego ogólnoświatowy charakter, powstają na podstawie światowych standardów. Podstawowymi aktami prawnymi, na których powinna opierać się polska ustawa o podpisie elektronicznym, są: dyrektywa Unii Europejskiej o wspólnotowej infrastrukturze podpisów elektronicznych z 13.12.1999 r.¹ oraz projekt ustawy modelowej UNCITRAL (United Nations Commision on International Trade Law - Komisja Narodów Zjednoczonych ds. Międzynarodowego Prawa Handlowego) o podpisach elektronicznych. Ustawa modelowa zostanie zatwierdzona przez komisję w bieżącym roku² . Powyższe akty mają na celu utworzenie trwałej międzynarodowej infrastruktury dla bezpiecznego korzystania z podpisów elektronicznych. Podstawową przesłanką współpracy międzynarodowej w tym względzie jest likwidacja rozbieżności i przeszkód w komunikacji elektronicznej, a także wzmocnienie zaufania społeczeństwa do nowych technologii. Przy opracowaniu polskiej ustawy o podpisie elektronicznym należy także zwrócić uwagę na wytyczne International Chamber of Commerce, American Bar Association oraz na rozwiązania prawne innych państw.

Zmiany w polskim prawie

Polski ustawodawca przewiduje zmiany w KC pod kątem używania podpisu elektronicznego jako równorzędnego w stosunku do podpisu własnoręcznego. Nowelizacja KC jest konieczna ze względu na wymóg formy pisemnej wymaganej przy wielu czynnościach prawnych, np. umowy przenoszącej własność rzeczy o wartości powyżej 2000 zł. Pod warunkiem należytego utrwalenia i zabezpieczenia oświadczenia woli oraz dołączenia lub powiązania danych w odpowiedni sposób z podpisem elektronicznym spełnione będą wymagania prawne ważności czynności prawnych.

Oprócz zmian w samych kodeksach trwają prace nad ustawą o podpisie elektronicznym. Istniały początkowo dwa projekty: rządowy, przygotowany przez MSWiA, oraz poselski, poparty przez znaczną część parlamentarzystów. Ostatecznie przedmiotem prac pozostał jedynie projekt rządowy.