Monitor Prawniczy

nr 1/2001

Sporządzanie kasacji cywilnej po nowelizacji KPC

Andrzej Zieliński
Autor jest profesorem Uniwersytetu Szczecińskiego, adwokatem
Abstrakt


Przymus adwokacki

W obowiązującym Kodeksie postępowania cywilnego wprowadzony został - w ograniczonym zakresie - bezwzględny przymus adwokacki. Zakres tego przymusu obejmuje:

1) sporządzanie kasacji (art. 3932 KPC),
2) działanie na rozprawie kasacyjnej lub na posiedzeniu wyznaczonym dla rozpoznania zagadnienia prawnego (art. 3939 § 11 KPC),
3) sporządzanie zażaleń do Sądu Najwyższego (art. 39318 § 3 KPC).

Jak łatwo spostrzec, w stosunku do dotychczas obowiązujących przepisów nowelizacja KPC poszerzyła znacznie zakres przymusu adwokackiego w postępowaniu przed SN. U podłoża tych zmian leży tendencja do podniesienia poziomu wystąpień (pisemnych i ustnych) przed SN. Tendencja ta znajduje uzasadnienie wielokrotnie podkreślane w orzecznictwie SN, że jest on sądem prawa, a nie sądem faktu.

Należy podkreślić, że przymus adwokacki nie obejmuje jednak wnoszenia odpowiedzi na kasację (art. 3936 KPC).

ad 1) Dotychczas obowiązujące przepisy obejmowały przymusem adwokackim jedynie „wnoszenie” kasacji. Oznaczało to w zasadzie konieczność podpisania kasacji przez profesjonalnego pełnomocnika - adwokata lub radcę prawnego.

Tymczasem nałożony przez przepis art. 3932 KPC obowiązek sporządzania kasacji oznacza zarówno obowiązek opracowania, jak i podpisania jej przez adwokata lub radcę prawnego. Jednakże radca prawny nie może skutecznie sporządzić kasacji w sprawach rodzinnych i opiekuńczych1 .

Przymus adwokacki nie obowiązuje, gdy stroną, jej przedstawicielem ustawowym lub pełnomocnikiem jest:

- sędzia,
- prokurator,
- notariusz,
- profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych,

a także gdy stroną lub jej przedstawicielem jest:

- adwokat,
- radca prawny (art. 3932 § 2 KPC).

ad 2) Novum w znowelizowanych przepisach stanowi przymus adwokacki w zakresie działania na rozprawie kasacyjnej lub na posiedzeniu wyznaczonym dla rozpoznania zagadnienia prawnego (art. 3939 § 11 KPC).

Pojęcie „działania” obejmuje wszystkie czynności procesowe, jakie mogą wyniknąć w trakcie tych posiedzeń sądowych, a więc występowanie, składanie wniosków, itp. Oznacza to, że wszelkie czynności procesowe dokonywane przez samą stronę będą bezskuteczne. Strona (a w postępowaniu nieprocesowym - wnioskodawca i uczestnicy postępowania) może być tylko biernym obserwatorem przebiegu tych posiedzeń SN.

„Odpowiednie stosowanie” art. 3932 KPC (art. 3939 § 11 zd.2 KPC) należy rozumieć jako zwolnienie od przymusu adwokackiego osób wymienionych w tym przepisie.

ad 3) Przymus adwokacki dotyczy również sporządzania zażaleń do SN (art. 39318 § 3 KPC).

Zatem przymusem adwokackim objęte są [...]