Monitor Prawniczy

nr 8/2000

Zmiany w systemie zwyczajnych środków odwoławczych w KPC

Andrzej Zieliński
Abstrakt

Apelacja

1. Art. 368 KPC

Przepis ten aktualnie składa się z dwóch paragrafów, z których pierwszy zawiera warunki formalne apelacji.

W § 1 wprowadzono pięć punktów zawierających szczegółowe wymagania formalne apelacji. Obok dotychczasowego wymogu oznaczenia wyroku, od którego apelacja jest wniesiona, zawarty jest nakaz wskazania, czy jest on zaskarżony w całości lub w części (pkt 1). Ten nakaz jest zbędny i stanowi superfluum, bowiem w pkt. 5 stwierdza się, że apelacja powinna zawierać wniosek o zmianę lub o uchylenie wyroku z zaznaczeniem zakresu żądanej zmiany lub uchylenia. Zatem granice zaskarżenia apelacją wyroku i tak wyznaczają jej wnioski. Przepis wymaga także zwięzłego przytoczenia zarzutów (pkt 2) oraz uzasadnienia zarzutów (pkt 3). W stosunku do poprzedniej treści zmiana dotyczy dodania słowa „zwięzłe”.

W apelacji również - w przypadku zaistnienia takiej potrzeby należy powołać nowe fakty i dowody oraz wykazać, że ich powołanie w postępowaniu przed sądem Iinstancji nie było możliwe albo że potrzeba powołania się na nie wynikła później (pkt 4). W ten sposób ustawodawca doprecyzowuje treść przepisu art. 381 KPC, wskazując wyraźnie, że nowe fakty i dowody można powołać w apelacji.

§ 2 art. 368 otrzymał brzmienie: „W sprawach o prawa majątkowe należy oznaczyć wartość przedmiotu zaskarżenia. Wartość ta może być oznaczona na kwotę wyższą od wartości przedmiotu sporu wskazanej w pozwie jedynie wtedy, gdy powód rozszerzył powództwo lub sąd orzekł ponad żądanie. Przepis art. 19-24 i 25 § 1 stosuje się odpowiednio”. To ostatnie zdanie jest zbędne, skoro Kodeks w art. 391 KPC nakazuje w postępowaniu przed sądem IIinstancji stosować odpowiednio przepisy o postępowaniu przed sądem I instancji, za wyjątkiem przepisów art. 194-196 i 198.