Abstrakt

Przyjęte w uchwale składu siedmiu sędziów z 6.12.1991 r. (III CZP 108/91), mającej moc zasady prawnej, rozumienie dobrej wiary nie wyklucza stosowania, zgodnie z dotychczasową utrwaloną praktyką, art. 231 § 1 KC w wypadkach, w których budowla wzniesiona została przez samoistnego posiadacza w złej wierze, tj. takiego, który wiedział lub powinien był wiedzieć, że nie jest właścicielem, jeżeli za traktowaniem tego posiadacza na równi z posiadaczem w dobrej wierze przemawiają, ze względu na szczególne okoliczności sprawy, zasady współżycia społecznego.
Wyrok Sądu Najwyższego z 20.5.1997 r., II CKN 172/97.