Abstrakt

Prawo użytkowania wieczystego jest prawną formą udostępniania nieruchomości publicznych (stanowiących własność podmiotów publicznoprawnych - gminy, powiatu, województwa, Skarbu Państwa) innym podmiotom (osobom prawnym, w tym podmiotom publicznoprawnym, i osobom fizycznym) na względnie długi czas w celu ich zagospodarowania i korzystania z nich z wyłączeniem innych osób. Autor szczegółowo omawia m.in. katalog podmiotów, którym przysługuje roszczenie o przekształcenie, problematykę związaną z odpłatnością, zabezpieczeniem należności za przekształcenie oraz reguły postępowania i właściwość organów.

W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik może swoim prawem rozporządzać (art. 233 KC).

Poprzez ustanowienie użytkowania wieczystego, właściciel nieruchomości nie traci jej własności, natomiast użytkownik wieczysty uzyskuje do gruntu w miarę trwałe prawo do korzystania z nieruchomości, które jest prawem zbywalnym i dziedzicznym.