Abstrakt

Obecny status Polski, jako państwa stowarzyszonego ze Wspólnotą Europejską, nie nakłada obowiązku pełnej inkorporacji przepisów wspólnotowych do polskiego systemu prawa. Jej stopień oraz termin dokonania określają przepisy Układu Europejskiego¹. Autor omawia zmiany w ustawodawstwie polskim w zakresie usług prawniczych dokonane w ostatnich latach zgodnie z Układem Europejskim.

Uregulowania Układu Europejskiego

Najważniejsze ze zobowiązań Układu Europejskiego w zakresie podejmowania działalności gospodarczej przez przedsiębiorstwa i obywateli Wspólnoty zakłada realizację zasady traktowania narodowego. W art. 44 pkt 1 Polska zobowiązała się do stopniowego wprowadzania w życie zasady traktowania narodowego, polegającej na traktowaniu obywateli i przedsiębiorstw pochodzących z państw członkowskich Wspólnoty i pragnących podjąć stałą działalność na terenie Polski nie mniej korzystnie niż podmioty krajowe. Zobowiązanie to Polska ma zrealizować do końca dziesięcioletniego, składającego się z dwóch równych części, okresu przejściowego. Z przepisu tego wynika również zobowiązanie do traktowania podmiotów pochodzących z państw członkowskich, które zostały założone przed wejściem w życie Układu, nie mniej korzystnie niż podmiotów krajowych. Art. 44 pkt 2 ustanawia klauzulę standstill, zakazującą wprowadzania nowych przepisów i podejmowania środków, które powodowałyby dyskryminację w stosunku do zakładania i prowadzenia działalności na terenie Polski przez przedsiębiorstwa i obywateli Wspólnoty.