Abstrakt

Autor omawia najważniejsze zmiany, jakie nastąpiły pod koniec 1998 r. w wyniku wejścia w życie dwóch nowelizacji. Zmieniła się zarówno nazwa ustawy, dając w ten sposób wyraz tendencjom rozbudowy prawa konsumenckiego zgodnego ze standardami europejskimi, jak i poszczególne regulacje w celu ograniczenia administracyjnej kontroli koncentracji kapitału. Na szczególną uwagę zasługuje odrębne unormowanie dotyczące obejmowania akcji lub udziałów w nowo tworzonych spółkach prawa handlowego.

W warunkach gospodarki rynkowej normalnym zachowaniem przedsiębiorcy jest dążenie do maksymalizacji zysku, w miarę możliwości jak najmniejszym wysiłkiem i choćby kosztem innych uczestników rynku, a zwłaszcza konsumentów. Z punktu widzenia partykularnych interesów przedsiębiorcy jego rywalizacja o klienta z innymi przedsiębiorcami, jako prowadząca do obniżenia stopy zysku, nie jest pożądana. Aby sprostać wymogom konkurencji, wszyscy przedsiębiorcy stoją przed koniecznością obniżania cen, wprowadzania innowacji produkcji i jak najlepszego zaspokajania potrzeb nabywców. Toteż, w celu zapobieżenia spadkowi dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej w warunkach konkurencji, najłatwiejszym zabiegiem jest podejmowanie przez przedsiębiorców różnorodnych działań, mających postać praktyk monopolistycznych, ukierunkowanych na ograniczenie między nimi konkurencji, np. przez ustalanie minimalnych cen. Dla ochrony ich interesów korzystne jest także łączenie się w większe organizmy gospodarcze w celu wzmocnienia swej siły rynkowej, dającej możliwość utrzymywania przez dłuższy okres wysokich cen, jakie nie byłyby możliwe do osiągnięcia w warunkach konkurencji.