Monitor Prawniczy

nr 2/1999

Egzekucja świadczeń niepieniężnych

Agata Karnicka-Kawczyńska
Autorka jest sędzią SR dla Warszawy Mokotowa.
Jarosław Kawczyński
Autor jest sędzią SR dla Warszawy Pragi.
Abstrakt

Autorzy szczegółowo omawiają problematykę egzekucji świadczeń niepieniężnych. Przedstawiają zarówno rodzaje tych świadczeń, jak i organy właściwe do ich przeprowadzenia.

Egzekucja świadczeń niepieniężnych stanowi jeden z rodzajów postępowań egzekucyjnych obok egzekucji świadczeń pieniężnych, podzielonych ze względu na świadczenie będące ich przedmiotem. Świadczenie niepieniężne polega na zaspokojeniu wierzyciela poprzez wydanie ruchomości, nieruchomości lub uzyskanie od dłużnika określonego zachowania (jak: złożenia oświadczenia woli, dokonania jakiejś czynności, zaniechania przeszkadzania czynnościom wierzyciela). Egzekucja tych świadczeń umożliwia stosowanie przez organ egzekucyjny przewidzianych w przepisach prawa środków przymusu wobec dłużnika.

Właściwy do prowadzenia postępowania w przedmiotowym zakresie jest komornik lub sąd, w zależności od rodzaju świadczenia, do którego zobowiązany jest dłużnik. Wyjątek stanowi egzekucja kosztów tego postępowania i zastosowanych w jego toku grzywien - taką egzekucję przeprowadza zawsze komornik (są to świadczenia pieniężne).

Egzekucja świadczenia polegającego na wydaniu ruchomości

KC nie zawiera ustawowej definicji pojęcia ruchomości. Do ruchomości zaliczamy te przedmioty materialne, które nie są nieruchomościami w myśl przepisu art. 46 § 1 KC (części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności oraz budynki trwale z gruntem związane lub ich części, jeżeli stanowią odrębny od gruntów przedmiot własności). Ruchomości mogą stanowić części składowe nieruchomości, które w konsekwencji nie będą mogły być odłączone od nieruchomości bez istotnej zmiany lub uszkodzenia nieruchomości albo części składowych.