Abstrakt

Jednym z wymogów stawianych przez ustawodawcę emitentom obligacji zamiennych na akcje jest wyłączenie dotychczasowych akcjonariuszy od prawa poboru akcji podlegających konwersji. Niniejsze opracowanie stanowi analizę przedmiotowego zakresu obowiązywania tej regulacji oraz niektórych kwestii proceduralnych z tym związanych.

I. Uwagi wstępne

1. Art. 23 ustawy o obligacjach z 29.6.1995 r. (Dz.U. Nr 83, poz. 420; dalej ObligU) stanowi, że uchwała o emisji obligacji z prawem pierwszeństwa lub obligacji zamiennych na akcje powinna przewidywać, że stosowne podwyższenie kapitału akcyjnego nastąpi z wyłączeniem dotychczasowych akcjonariuszy w całości albo w odpowiedniej części od prawa poboru akcji nowej emisji w trybie art. 435 § 2 KH. Ratio legis omawianego przepisu jest zapewnienie emitentowi obligacji możliwości spełnienia świadczenia, do którego zobowiązał się on wobec obligatariuszy. Chodzi o pełne skorelowanie ilości akcji będących przedmiotem nowej emisji z ilością akcji należną obligatariuszom dokonującym zamiany¹. W konsekwencji niewyłączenia dotychczasowych akcjonariuszy od prawa poboru nowych akcji mogłoby dojść do sytuacji, w której nie wszyscy obligatariusze mieliby możliwość zaspokojenia swojego roszczenia.

2. Zgodnie z omawianym przepisem, wyłączenie prawa poboru powinno nastąpić w “odpowiedniej części”. Oznacza to, iż w wypadku gdy ilość nowoemitowanych akcji przewyższa maksymalną, łączną liczbę akcji, które mogą zostać objęte przez obligatariuszy dokonujących konwersji, prawo poboru nie musi obejmować powstałej w ten sposób nadwyżki². Ta część papierów może zatem zostać nabyta przez dotychczasowych akcjonariuszy korzystających z przysługującego im prawa poboru.