Abstrakt

Transformacja ustrojowa, która dokonała się w Polsce po 1989 r. rozbudziła nadzieje na naprawienie krzywd, które dotknęły byłych, prawowitych właścicieli gruntów warszawskich. Pomimo, że nadal brakuje kompleksowych unormowań regulujących problematykę reprywatyzacji, uznać należy, że nawet na podstawie obowiązujących przepisów w praktyce poczyniono już pewne działania umożliwiające odzyskanie utraconego mienia. Autor niniejszego opracowania przekazując swoje doświadczenia związane z prowadzeniem procesów reprywatyzacji gruntów warszawskich wskazuje na kroki prawne, jakie powinni podjąć byli właściciele, bądź ich następcy prawni, aby skutecznie dochodzić swych praw na gruncie obowiązującego prawa.

I. Wstęp - rys historyczny

1. Proces reprywatyzacji stanowi niewątpliwie istotną część przekształceń własnościowych gospodarki narodowej, podjętych po 1989 r. Na wstępie należy jednak przypomnieć, że problemy prawne związane ze zwrotem zagrabionego mienia, na rzecz prawowitych właścicieli, nie były obce także legislatorom w dobie dwudziestolecia międzywojennego. Problemy te miały, podobnie jak dzisiaj, uwarunkowania i podłoże historyczne. Wówczas dotyczyły jednak w znacznym zakresie zwrotu majątków przejętych przez zaborców. Znane są zatem uchwalone w tamtym okresie dwa podstawowe akty normatywne w randze ustawy.