Abstrakt

Autorka przedstawia problemy wynikające ze wspólnej działalności gospodarczej w małżeństwie. Dotyczą one m.in. dopuszczalności jej prowadzenia w formie spółki cywilnej małżonków, nadawania NIP, rozliczania podatków. Ich jednoznaczne rozstrzygnięcie, ważne w praktyce, jest jednak utrudnione z powodu odmiennej interpretacji przepisów przez judykaturę, doktrynę i przedstawicieli fiskusa.

Małżonkowie, którzy prowadzą razem działalność gospodarczą, nierzadko zawiązują w tym celu spółkę cywilną. Umowę spółki regulują art. 860-875 Kodeksu cywilnego. Według art. 860 KC umowa spółki powinna mieć formę pisemną ad probationem, tzn. powinna być dla celów dowodowych stwierdzona pismem. Ponieważ przepis ten nie przewiduje rygoru nieważności, należy wyciągnąć wniosek, że umowa spółki może być zawarta w dowolnej formie, również ustnej (opłatę skarbową ustala się wtedy na podstawie zeznań złożonych do protokołu sporządzanego przez urzędnika skarbowego). Brak formy pisemnej nie wywołuje nieważności umowy, lecz jedynie ogranicza dopuszczalność dowodu ze świadków oraz z przesłuchania stron na okoliczność zawarcia umowy i jej treść (art. 74 KC).