Abstrakt

W niniejszym artykule omawiamy wybrane zagadnienia administracyjnoprawnej reglamentacji zatrudniania cudzoziemców na terytorium RP, uregulowane w ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu z 14.12.1994 r. (t. jedn.: Dz.U. z 2001 r. Nr 6, poz. 56 ze zm.; dalej jako: ZatrudBezrobU). Zmiany do ustawy, o których będzie mowa poniżej, wprowadzone zostały przepisami ustawy z 22.6.2001 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz ustawy o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 89, poz. 973; dalej jako: ZatrudBezrobUZm)¹ i weszły w życie w dniu 1.1.2002 r.

Uwagi wstępne

Od 1.1.2002 r. wykonywanie pracy na terytorium RP przez cudzoziemca nieposiadającego zezwolenia na osiedlenie się lub statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, wymaga uzyskania zezwolenia wojewody. Oznacza to powrót, w sferze regulacji kompetencyjnej, na szczebel urzędu wojewódzkiego, jak to miało miejsce przed 1.1.2000 r. Zmianie uległo również nazewnictwo decyzji administracyjnych, wydawanych w procesie reglamentacyjnym². Ponadto, ZatrudBezrobUZm wprowadziła, m.in., możliwość wydawania zezwoleń w niektórych przypadkach, bez konieczności uwzględnienia sytuacji na lokalnym rynku pracy i innych kryteriów ustawowych³, jak również rozszerzyła katalog sytuacji, w których zatrudnienie cudzoziemca na terytorium RP nie wymaga zezwolenia na pracę⁴.

Wyżej wymieniliśmy tylko nieliczne ze zmian wprowadzonych ZatrudBezrobUZm. W niniejszym artykule nie mamy zamiaru omawiać ich wszystkich⁵. Naszą intencją jest skupienie się na problemach związanych z dwoma tylko, wybranymi kwestiami dotyczącymi zatrudniania cudzoziemców w Polsce. Pierwsza to objęcie reglamentacją pełnienia przez cudzoziemców funkcji w zarządach osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą. Uwagi te odniesiemy do problematyki spółek handlowych, z pominięciem ewentualnej specyfiki innych osób prawnych w tym aspekcie. Drugi omówiony tu problem dotyczy reglamentacji wykonywania w Polsce pracy przez cudzoziemców zatrudnionych przez pracodawców zagranicznych.