Abstrakt

Prawo polskie doczekało się nowej ustawy regulującej sprawy gospodarowania nieruchomościami. Ta nowa regulacja zastępuje obowiązującą od 1985 r. i wielokrotnie nowelizowaną ustawę o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości. Czytając ten akt prawny nie sposób oprzeć się wrażeniu braku precyzji i pośpiechu, w jakim był on tworzony i uchwalany. Potwierdzeniem tego może być chociażby to, że jeszcze przed wejściem w życie ustawy o gospodarce nieruchomościami (1.1.1998 r.) przygotowywane są już jej pierwsze zmiany i poprawki. Autor artykułu, wieloletni sędzia Sądu Najwyższego oraz znawca tematu, zarzuca nowym uregulowaniom “pomieszanie niejednorodnych materii ustawy”, “zbytnią szczegółowość” oraz “liczne powtórzenia”. Niniejsze opracowanie jest zatem ciekawym zestawieniem autorskiej krytyki oraz komentarzem nowych przepisów.

I. Uwagi ogólne

1. Z dniem 1.1.1998 r. wchodzą w życie przepisy ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. Nr 115, poz. 741). Formalnie ustawa ta ma “zastąpić” dwa dotychczas obowiązujące akty prawne regulujące tę problematykę, tj. ustawę z 29.4.1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 ze zm.) oraz ustawę z 29.9.1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. Nr 79, poz. 464 ze zm.). Wszakże przedmiotowy zakres nowej ustawy jest - w porównaniu z tymi ustawami - znacznie szerszy. W ustawie tej, liczącej 242 artykuły, uregulowano bowiem następujące zagadnienia:

• w dziale II (art. 10-91) gospodarowanie nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność gminy;
• w dziale III (art. 92-148) zagadnienia wykonywania, ograniczania i pozbawienia praw do nieruchomości;
• w dziale IV (art. 149-173) problemy związane z wyceną nieruchomości;
• w dziale V (art. 174-197) zagadnienia związane z działalnością zawodową w dziedzinie gospodarowania nieruchomościami.