Monitor Prawniczy

nr 8/1997

Międzynarodowy charakter umowy sprzedaży towarów oraz procedura jej zawarcia w ujęciu Konwencji wiedeńskiej

Wojciech J. Kocot
Autor jest pracownikiem naukowym w Zakładzie Prawa Cywilnego Porównawczego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego oraz radcą prawnym w Kancelarii prawniczej Klineman, Rose and Wolf - Poland.
Abstrakt

W połowie 1996 r. w naszym ustawodawstwie zaczęła obowiązywać Konwencja Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzona w Wiedniu 11.4.1980 r. Głównym celem Konwencji jest “wyłączenie stosowania prawa krajowego do kontraktów międzynarodowej sprzedaży towarów i poddanie ich regulacji powszechnie aprobowanym normom międzynarodowym”. Autor niniejszego opracowania szczegółowo omawia sposoby zawierania kontraktów sprzedaży, zakres ich zastosowania oraz ogólne zasady Konwencji. Artykuł ten należy także traktować jako wstęp do przygotowywanej przez autora monografii na temat zawierania umów sprzedaży w ujęciu Konwencji wiedeńskiej. Monografia ta ukaże się nakładem Wydawnictwa C.H. Beck jeszcze w tym roku.

I. Wprowadzenie

1. Harmonizacja prawa międzynarodowych kontraktów sprzedaży była przez pół wieku przedmiotem szczególnego zainteresowania światowej doktryny. Sprzedaż zajmuje bowiem nie tylko czołowe miejsce wśród ogółu międzynarodowych transakcji handlowych, lecz również stanowi zasadniczy czynnik, bezpośrednio wpływający na dynamikę wzrostu i postępu technicznego w takich dziedzinach, jak: transport, telekomunikacja, czy technologia produkcji. Proces ujednolicania norm prawnych, regulujących kontrakty międzynarodowej sprzedaży towarów stanowi jeden z zasadniczych warunków rozwoju światowego handlu, sprzyja wzrostowi wymiany towarowej i ułatwia kontakty gospodarcze. Harmonizacja norm i zwyczajów handlowych w skali międzynarodowej upowszechnia ich stosowanie oraz umacnia pewność prawa, usuwając różnice między regulacjami wewnętrznymi państw.

Ożywiona działalność harmonizacyjna zaowocowała na początku przygotowaniem i uchwaleniem w 1964 r. dwóch Konwencji haskich: “O Jednolitym Prawie dotyczącym Zawierania Kontraktów Międzynarodowej Sprzedaży Towarów” i “O Jednolitym Prawie Międzynarodowej Sprzedaży”. Obie Konwencje nie zostały jednak powszechnie zaakceptowane. Z tego powodu, w 1980 r., z inicjatywy UNCITRAL oraz pod auspicjami ONZ Konferencja Dyplomatyczna obradująca w Wiedniu uchwaliła nową Konwencję “O Kontraktach Międzynarodowej Sprzedaży Towarów”.