Abstrakt

Ustawa z 2.2.1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 24, poz. 110; dalej ustawa nowelizująca), postawiła przed sądami pracy nowe zadania. Zanim te nowe zadania znajdą odzwierciedlenie w orzecznictwie, warto zastanowić się nad niektórymi z nich.

I. Postępowanie pojednawcze

1. Od 2.6.1996 r. przestały działać komisje pojednawcze przy sądach pracy (art. 35 ustawy nowelizującej). Skreślony został też art. 261 KP, który określał, jakie osoby podlegały postępowaniu pojednawczemu przed komisjami pojednawczymi działającymi przy sądach pracy, stanowiących odrębne jednostki sądów rejonowych.

Zlikwidowanie komisji pojednawczych przy sądach pracy nie oznacza likwidacji postępowania pojednawczego. Polubowne załatwienie sporu ze stosunku pracy nadal jest traktowane jako powinność pracodawcy i pracownika (art. 243 KP). Prawo pracownika żądania wszczęcia postępowania pojednawczego przed wystąpieniem na drogę sądową zostało zachowane (art. 242 § 2 KP), a postępowanie pojednawcze jest najprostszą drogą do realizacji polubownego załatwienia sporu.

Powołanie komisji pojednawczej jest obecnie pozostawione swobodnej decyzji pracodawcy podejmowanej wspólnie z zakładową organizacją związkową, a gdy ta nie działa, pracodawca powinien w sprawie powołania komisji uzyskać pozytywną opinię pracowników. Odstąpiono od formalizowania zasad i trybu powoływania komisji. Każdy pracodawca, bez względu na ilość zatrudnionych pracowników, podejmuje nie tylko decyzję o powołaniu komisji, ale również o zasadach i trybie tego powołania, liczbie jej członków i długości kadencji. Czyni to po uzgodnieniach z organizacją związkową lub z załogą.