Abstrakt

Pod pojęciem koncyliacji rozumie się jedną z form rozstrzygania sporów polegającą na tym, że spór istniejący pomiędzy stronami zostaje rozstrzygnięty przez osobę trzecią w sposób nie wiążący strony¹. W literaturze na oznaczenie instytucji prawnej “koncyliacji” używa się również określenia “mediacja”². Oba terminy oznaczają to samo i mogą używane zamiennie. Koncyliacja może odegrać dużą rolę w rozstrzyganiu sporów pomiędzy polskimi firmami w obrocie krajowym. Dotyczy to w szczególności spółek publicznych notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych, dla których informacja o prowadzeniu istotnego sporu jest w stanie wpłynąć negatywnie na notowania emitowanych przez nie akcji. Niezależnie od tego koncyliacja może także znaleźć zastosowanie w przypadku sporów wynikających z wykonywania wszelkich umów, a zwłaszcza umów długoterminowych i kompleksowych, w których współdziałanie stron jest podstawą ich właściwej realizacji. Decydują o tym zalety koncyliacji.

I. Pojęcie koncyliacji

Koncyliacja należy do tzw. alternatywnych sposobów rozstrzygania sporów (Alternative Dispute Resolutions) i razem z arbitrażem oraz tzw. interwencją biegłego (eksperta) jest przeciwstawiana sposobom tradycyjnym, do których należy z kolei przewód sądowy³. Alternatywnym sposobem rozstrzygania sporów jest ona dlatego, że ma podobnie jak i dwie wyżej wymienione formy charakter pozapaństwowy, w odróżnieniu od postępowania przed sądem.

Koncyliację (mediację) indywidualizują pod względem prawnym następujące cechy:

Po pierwsze, koncyliacja ma zawsze charakter dobrowolny i trwa tak długo, dopóki strony wyrażają zainteresowanie uczestniczeniem w postępowaniu koncyliacyjnym.